Zeer vertrouwd
Door: Aad en Mettie
Blijf op de hoogte en volg aad en mettie
23 Oktober 2009 | Sierra Leone, Freetown
Na een voorspoedige reis zijn we weer op onze bestemming, Sierra Leone, aangekomen. We zijn meteen weer op bekend terrein. Grote chaos op het vliegveld met opdringerige sjouwers en gidsen naar helicopter, ferry of Hovercraft. We kiezen voor de laatste. De bus naar de haven is nog gammeler dan vorig jaar en de weg er naartoe (aan het eind van het regenseizoen) bijna onbegaanbaar.Bij de haven aangekomen viel alle electra uit: aardedonker.
Hoe moet dit land ooit echt verder komen ?
Na de overtocht eerst nog een keer overnacht in het comfortabele motel Family Kingdom. Want een tocht 's avonds laat dwars door de stad naar Jui is momenteel niet zo veilig. Door de slechte economie en de toegenomen armoede is er weer veel sociale onrust. Overvallen en inbraken bij de vleet.
Donderdagochtend het enthousiaste weerzien met James Davies, onze partner hier. Na de lichte beroerte die hij onlangs had,heeft deze ontmoeting een bijzondere lading. Dan eerst maar naar onze internationale supermarket, tevens bank.Verder naar het telefoonbedrijf om onze mobiel en internetmodem te laten installeren.
In Jui wacht ons weer het sobere huisje op de campus. Wát vertrouwd: nog steeds geen stromend water, geen electra, behalve d.m.v. een generator, met(binnenshuis !)een immens lawaai en geweldige stank. Er is goed schoongemaakt, maar de deurknoppen breken onder je handen af, zo heeft het spul hier te lijden. Maar aan hartelijkheid geen gebrek. Iedereen lijkt van onze komst gehoord te hebben en wil ons even begroeten. Buurvrouw en verpleegkundige Nancy, die ook voor Stepping Stones werkt. Sulaiman, de nieuwe assistent die ons als zijn ouders beschouwt en Margaret, onze trouwe adm. medewerkster. James praat ons tussendoor bij over de stand van zaken, succesjes en problemen en samen verkennen we wat ons in deze 3 weken te doen staat.
Mettie maakt zich ondertussen het huis weer eigen en begroet de schare buurkinderen.
Na een goede eerste nacht wekt eerst de moskee ons om 5.00 uur en roept later de evangelische ochtendwijding van de buren ons echt wakker.
Vandaag hadden we een vol programma met diverse besprekingen over onderdelen van het project en met losse, langskomende, gasten. Vanavond vormde daarop een luchtige variant. Een tienermoeder die vorig jaar door Mettie begeleid werd, kwam samen met haar moeder trots haar 3 maanden oude baby laten zien. Haar naam ? Theodora Mettie, roepnaam Mettie.
Hoe moet dit land ooit echt verder komen ?
Na de overtocht eerst nog een keer overnacht in het comfortabele motel Family Kingdom. Want een tocht 's avonds laat dwars door de stad naar Jui is momenteel niet zo veilig. Door de slechte economie en de toegenomen armoede is er weer veel sociale onrust. Overvallen en inbraken bij de vleet.
Donderdagochtend het enthousiaste weerzien met James Davies, onze partner hier. Na de lichte beroerte die hij onlangs had,heeft deze ontmoeting een bijzondere lading. Dan eerst maar naar onze internationale supermarket, tevens bank.Verder naar het telefoonbedrijf om onze mobiel en internetmodem te laten installeren.
In Jui wacht ons weer het sobere huisje op de campus. Wát vertrouwd: nog steeds geen stromend water, geen electra, behalve d.m.v. een generator, met(binnenshuis !)een immens lawaai en geweldige stank. Er is goed schoongemaakt, maar de deurknoppen breken onder je handen af, zo heeft het spul hier te lijden. Maar aan hartelijkheid geen gebrek. Iedereen lijkt van onze komst gehoord te hebben en wil ons even begroeten. Buurvrouw en verpleegkundige Nancy, die ook voor Stepping Stones werkt. Sulaiman, de nieuwe assistent die ons als zijn ouders beschouwt en Margaret, onze trouwe adm. medewerkster. James praat ons tussendoor bij over de stand van zaken, succesjes en problemen en samen verkennen we wat ons in deze 3 weken te doen staat.
Mettie maakt zich ondertussen het huis weer eigen en begroet de schare buurkinderen.
Na een goede eerste nacht wekt eerst de moskee ons om 5.00 uur en roept later de evangelische ochtendwijding van de buren ons echt wakker.
Vandaag hadden we een vol programma met diverse besprekingen over onderdelen van het project en met losse, langskomende, gasten. Vanavond vormde daarop een luchtige variant. Een tienermoeder die vorig jaar door Mettie begeleid werd, kwam samen met haar moeder trots haar 3 maanden oude baby laten zien. Haar naam ? Theodora Mettie, roepnaam Mettie.
-
24 Oktober 2009 - 13:30
Corrie:
Mettie, Je zal maar een petekind in Sierra Leone hebben met de naam Mettie! Leuk hoor! Een goede tijd gewenst, Corrie de Jeu -
24 Oktober 2009 - 13:35
Michiel En Anneke:
Lieve vrienden,
Wat leuk jullie verslag te lezen en wat veel diverse indrukken komen meteen op jullie af. En wat een lieve baby Mettie. Goede tijd daar voor jullie en alvast gefeliciteerd met jullie verjaardag. Nog heel veel gezonde en gezegende jaren gewenst!!! Tuut fân ús.....
-
24 Oktober 2009 - 14:37
Jitze En Neli:
Bedankt, we mogen weer mee genieten. Alle goedsgewenst. De diner kaartverkoop loopt gesmeerd. Heerlijk gevoel van verbondenheid. Alles goed hier. Friese tút -
24 Oktober 2009 - 15:05
Harry & Ina:
Lieve vrienden,
Wat 'n avontuur weer... en nieuw leven dient zich aan Mettie, ook met jouw naam in het verre Sierra Leone. Heb het goed weer op deze reis. Lieve groet,vanuit het Meppelse. -
24 Oktober 2009 - 18:39
Janny Geertsma:
Hallo Aad en Mettie,
Gelukkig weer goed aangekomen, een hele fijne tijd toegewenst,
Gods zegen in alles wat jullie weer mogen doen en ondernemen. Hou jullie gezondheid goed in de gaten.
Veel Liefs,
Janny -
29 Oktober 2009 - 18:33
Cobie Oosterhuis:
Dag wereldburgers, leuk om jullie evenwichtige (leuk en minder leuke zaken)verslag te lezen. Wat een schattige Mettie heb je op de arm, Mettie! Maar jullie moeten er vogens mij nog heel lang blijven om 't zelfde kleurtje te krijgen. Veel succes en blijdschap, groet Cobie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
