Een wereld van verschil

Sinds een paar dagen zijn we weer thuis in Meppel, dat wil zeggen fysiek, maar met hoofd en hart nog volop in Afrika. We voelen deze keer de verschillen wel weer heel sterk. Misschien omdat we nu weliswaar kort maar heel intensief het leven van de mensen in Sierra Leone gedeeld hebben. We ruiken nog steeds de geur van de ernstig vervuilde stad Freetown met z’n open riool en vele vuilnisbelten. In onze oren klinken nog steeds het gezang van de vele buurkinderen, de roep van de handelaren en de groet van de voorbijgangers, “how de bodi ?” Op ons ingebouwde scherm flitsen nog steeds de beelden voorbij van de mensen en activiteiten in ons project “Stepping Stones”.
Hier werkt alles – de douche, het licht, de magnetron – en kunnen we maar kiezen, zelfs waar dat nergens op slaat (bijv. uit 15 soorten cup-a-soup). Dáár werkt er bijna niets en ontbreekt er meer dan er is. En tóch zagen we daar minder chagrijn en ontevredenheid dan hier. Het verblijf middenin die armoe heeft ons dan ook verrijkt en weer een stukje meer diepgang gegeven.

De slotdagen waren heel mooi. Eindelijk waren we erin geslaagd om voor het project een passend lokaal bestuur te vormen. Op woensdag 11 november kwam dat voor het eerst bijeen. De betrokkenheid en de nuttige suggesties die dat opleverde waren een welkome ondersteuning voor James Davies en zijn team.
Op de voorlaatste dag van ons verblijf maakten we een stuk mee van een groot congres van Baptisten jongeren en jeugdleiders uit heel Afrika. Het thema was “Zoek de vrede en jaag die na” – een bekende aansporing uit de bijbel. Op een continent met zo veel onrustige plekken is dat geen vrijblijvend thema. Dat besefte iedereen. Aad was gevraagd om aan het begin een toespraak te houden over “De rol van de kerk als vredestichter”, om daarmee de toon te zetten voor de discussie in de dagen daarop. Na afloop was er veel vraag naar de tekst van het gebed van Franciscus van Assisi (“Maak mij een instrument van vrede…”), waarmee hij had afgesloten.
In een laatste ontmoeting en lunch met het team van vrijwilligers van Stepping Stones evalueerden we de afgelopen weken. Tussen de vele positieve geluiden viel vooral de bijdrage van assistent Moses Bowden op. “Ik heb, denk ik, het meest van iedereen van het project geprofiteerd” zei hij,”want als student, nog zonder werkervering, steek ik hier zo geweldig veel op. Daar ben ik ontzettend blij mee. Ik voel me heel bevoorrecht”.
Ons laatste besluit op de dag daarvoor was geweest om, ondanks een flinke prijsverhoging sinds het voorjaar, nu toch een buitenboordmotor voor de boot in Bureh Town aan te schaffen.
Twee medewerkers haalden die op de laatste dag op en zagen kans nog iets op de prijs af te dingen, om daarna trots de aanwinst naar de campus te brengen. Naar goed Afrikaans gebruik hebben we het apparaat toen samen “ingezegend”, voordat het naar Bureh Town vervoerd en daar geïnstalleerd zou worden.
Het afscheid was emotioneel, maar het voornemen om (“God willing” zeggen we daar) in april 2010 weer terug te komen vergoedde veel. Ondertussen is het werk in goede handen bij James Davies en zijn team en richten wij ons weer op de begeleiding op afstand en op fondswerving in Nederland.

Binnenkort wacht ons eerst nog een andere uitdaging. Van 9 december tot 3 februari verblijven we op Gran Canaria, waar we (net als vorig jaar in Portugal) kerkdiensten en pastoraal werk verzorgen onder de Nederlandstalige overwinteraars.
We zijn daar gewoon bereikbaar via onze vaste email adressen:
aadkik@hetnet.nl en mlboonstra@zonnet.nl

Een hartelijke groet en bedankt voor alle steun en medeleven !
Aad en Mettie