Een feestelijk slot

Ook de 4e week was onverminderd zwaar. Een kapotte waterleiding, die maar niet gerepareerd werd. Dagenlang geen elektriciteit, alleen via de generator, en dan ineens vanavond bij thuiskomst wel netstroom. Zware tochten over hobbelige wegen, in de stank van afgedankte Europese auto’s. Maar gelukkig nog steeds goed gezond, mede dankzij een goeie kookster en veel lekker fruit. En…het belangrijkste is: met het project gaat het heel goed en dat geeft ons veel voldoening.
Twee groepen van samen zo’n 100 jongeren bereiden zich voor op een korte stage en daarna een eindexamen van hun vakopleiding. In de komende weken zullen door de staf van “Stepping Stones” gesprekken met hen gevoerd worden over wat er daarna kan gaan gebeuren. Hoe vinden ze een baantje bij een bestaande werkplaats, of hoe kunnen ze er – samen met enkele anderen - zelf één beginnen. In het eerste geval helpt het als zij een “gereedschapskist” meebrengen. In het tweede geval is een startuitrusting en wat beginvoorraad van belang. Met die hulp ronden we dan de ondersteuning af, al proberen we wel contact te houden en de resultaten te volgen.
De landbouwgroep in het binnenland is deze week begonnen met een tweede ronde pinda’s verbouwen. Het aantal akkertjes is uitgebreid, zodat de groep met de opbrengst in het volgend jaar al iets meer op eigen benen kan staan.
Heel bemoedigend was het bezoek dat we deze week brachten aan de tweede gemeenschap van Amputees (“oorlogsverminkten”), in Newton. Daar waren, gebruik makend van onze hulp tot nu toe, diverse nieuwe initiatieven ontwikkeld. Twee gezinnen hadden een mooie kippenren gebouwd, met elk daarin zo’n 150 kippen. In twee andere gevallen had men een nieuw stukje grond ontgonnen en was een begin gemaakt met het planten van cassave en kleine kokospalmen. En ook bij de wever gingen de zaken goed, evenals bij de oude weduwe met haar winkeltje in drogisterijartikelen.
Heel mooi was ook het contact met een gemeenschap van ca. 20 gezinnen van poliopatiënten. Ook die zijn slachtoffers van de oorlog, omdat er toen heel lang geen medicijnen verkrijgbaar waren, waardoor de ziekte vaker voorkwam en bij bestaande gevallen zich verhevigde. De groep had gehoord van onze hulp voor Amputees en vroeg zich af of zij ook in aanmerking konden komen. Met grote volharding kwamen ze enkele malen aan onze deur. Het leek op die Syrophenicische vrouw in de bijbel, die er bij Jezus op aandrong om ook haar te helpen. We raakten onder de indruk van de gemotiveerdheid van de poliogroep en laten nu studenten onderzoeken welke hulp voor hen gepast is.
De mooiste ervaring van deze volle week vormde de opening en inwijding van de 2 scholen, die met Nederlands geld uit een ander fonds dan via Wings of Hope gebouwd zijn. Gisteren was het feest bij de nieuwe Kissy Primary Model School en vandaag bij de Hillside Primary School. Beide zijn nauw verbonden met een Baptisten kerk en met de Baptisten Unie van Sierra Leone, maar ze staan open voor alle kinderen uit de omgeving. Vooral bij Hillside is sprake van hartelijke samenwerking met de plaatselijke, overwegend Islamitische, gemeenschap. Een Moslim is voorzitter van de Ouderraad en naast Mettie en Aad knipte ook een Moslim vrouw een lint door waarmee de school en de verschillende lokalen geopend werden.
Morgen hebben we een afrondende stafbijeenkomst en nemen we weer afscheid van het team.
Dinsdagochtend is het pakken geblazen, want die avond vertrekken we weer naar Europa; aankomst in Brussel woensdagochtend heel vroeg,thuiskomst tegen de middag.
Al die mooie herinneringen gaan met ons mee naar huis, waar we graag weer onze plek tussen familie en vrienden innemen. Dus, tot spoedig ziens.

Een lieve groet voor elk van jullie, voorlopig voor het laatst uit Sierra Leone
Van Aad en Mettie