Als twee culturen zich verloven

Het meest bijzondere van ons recente bezoek aan Sierra Leone was niet zozeer de mooie afronding en overdracht van ons project, maar de verloving van onze zoon Harold met Emilia en het festijn daaromheen. Wat een happening!
In onze Nederlandse familiekring was het al apart dat Harold, de verstokte vrijgezel, een relatie aanging met een jonge vrouw uit Sierra Leone, Emilia, die al heel lang een droom had om in Nederland verder te studeren en als verpleegkundige te werken. Wat, door het contact met ons, begon als een email correspondentie van die twee, groeide bij haar eerstvolgende bezoek aan Nederland uit tot een heuse liefdesband. Met veel doorzettingsvermogen voldeed Emilia aan alle eisen voor toelating en een werkvergunning in Nederland. En omdat Harold intussen een mooie woning in Amsterdam had betrokken kon er na haar aankomst hier samengewoond worden.
Maar voor Afrika en voor het milieu in Sierra Leone waartoe Emilia behoorde was dat te kort door de bocht. Harold was er nog niet eens voorgesteld. En een officieel huwelijk, compleet met een bruidsschat van enkele geiten, of een stuk land zou daar normaal zijn. En daarbij een groot festijn met diverse rituelen en inzegening binnen de religie van de eigen keuze.
Er werd een goede variant bedacht. Tegelijk met onze laatste projectreis zou Harold zijn eerste bezoek aan het Afrika van zijn geliefde brengen en zouden Emilia en hij bij haar familie hun verloving bekend maken.
En zo is het ook gegaan. Na enigszins gewend te zijn aan de enorme hitte en de ritten door de chaos van de hoofdstad Freetown, ging Harold met zijn Emilia en met ons en twee vriendinnen uit Nederland als gevolg naar het binnenland, waar de familie Kamara woont. Daar zou ons gezelschap verblijven in een nieuw en comfortabel huisje op het traditionele familieterrein, dat Harold en Emilia er hadden laten neerzetten.
De aankomst en ontvangst waren meteen al overweldigend. Bij de afslag vanaf de grote weg, met nog een uur door de bush te gaan, riepen de eerste gasten ons al toe dat ze ook naar het feest onderweg waren. Daar aangekomen werden we niet alleen opgewacht door Emilia’s vader, zijn vrouwen en haar zussen en broers, maar omringd door tientallen juichende kinderen en volwassenen. Daar voegde zich ook nog een traditionele muziekgroep bij, die het paar verwelkomde met een speciaal lied over “blanke Harold, die onze Emilia hiervandaan als vrouw meeneemt”.
We kregen amper tijd om van de in het mooie huisje klaar staande maaltijd te genieten, ons op te frissen en voor de ceremonie die zou volgen te verkleden. Want de steeds groter groeiende menigte van wel enkele honderden aanwezigen werd ongeduldig en kwam ons ophalen naar het veld met stoelen voor de gasten en een officiële tafel voor de verschillende autoriteiten. Want, verloving of zoiets (“what’s in the name?”), deze aangekondigde verbintenis moest officieel bezegeld worden. Dus spraken achtereenvolgens de ceremoniemeester, de dagvoorzitter, de Baptisten dominee, een vertegenwoordiger van de “extended family” namens Emilia’s ouders, de islamitische imam van het dorp en die van het buurdorp. Tenslotte werd Emilia gevraagd om haar buitenlandse gasten en ook Harold aan de aanwezigen voor te stellen en kreeg Aad het woord om te vertellen hoe de relatie zich ontwikkeld had en om die met een zegengebed te bekronen. Ook moest hij namens Emilia en Harold, als een soort bruidsschat, een envelop met inhoud overhandigen aan de ceremoniemeester, die de bijdrage op gepaste wijze aan haar vader zou overdragen.
En dat allemaal onder een brandende zon en met zo’n 300 mensen in een grote kring om het verloofde paar en de gasten heen. Vervolgens werd er, naar goede Afrikaanse gewoonte, gedanst en gezongen en werd het paar naar hun huisje terug begeleid en stopte de muziek pas toen de muikanten wat geld werd toegestopt.
Voor iedereen een onvergetelijke dag. Wij brachten nog een nacht door in het nieuwe huisje en vertrokken na het ontbijt weer naar ons project. Harold en Emilia namen nog enkele dagen de tijd om met hun vriendinnen bij de familie te verblijven en andere bekenden te ontmoeten.

Er volgt hierna nog 1 (belangrijke) aflevering. Kijk ernaar uit!
Voor nu lieve groeten en knuffels,
Aad en Mettie