Naschrift en....nasleep
Door: Aad en Mettie
Blijf op de hoogte en volg aad en mettie
05 Juni 2009 | Nederland, Meppel
Lieve mensen,
Wat een bijzonder tweede verblijf in Sierra Leone. Wat een mooie belevenissen en resultaten. Fijn ook die vele vormen van steun en medeleven van thuis. Iedereen van jullie: heel erg bedankt daarvoor ! Dan wil je ook wel weer naar huis, al heeft het afscheid nemen ook z’n prijs. Maar we hopen immers terug te komen…!
Maar ja, soms lopen de dingen nogal anders. In ons bericht van 18 mei schreven we wat terloops dat ik (Aad) last had van 3 steenpuisten - “geen pretje”-, maar dat het verder goed bleef gaan met onze gezondheid. Dat ging anders. In de dagen vóór ons vertrek kwamen er nieuwe “steenpuisten” bij, met name op mijn bovenbenen en achterwerk en moest ik alsnog aan de antibiotica. Op de lange reis naar huis nam de pijn snel toe en er deed zich daarbij ook nog een flinke infectie van maag en darmen gelden. Kortom, gesloopt thuis aangekomen, had ik maar één behoefte: niemand zien, niemand spreken, niets meer doen en onmiddellijk naar bed. Gelukkig was Mettie in goede conditie, kon de belangrijkste dingen doen en ook nog voor mij zorgen. Maar ’t werd daarmee een vreemde thuiskomst en een heel ander Pinksterweekend dan we ons gedacht hadden. Pas op dinsdag was het goed mogelijk om passende hulp van huisarts en specialisten te krijgen. Onderzoek wees toen uit dat we niet met steenpuisten te maken hadden, maar dat er op allerlei plekken van mijn lichaam eitjes van een giftige vlieg waren terecht gekomen en ingekapseld, waaruit zich vervolgens larven ontwikkelden. Via wasgoed aan de lijn zijn de eitjes mogelijk op mijn huid terecht gekomen. En rond zo’n broedplek ontstond dan een pijnlijk gezwel. Een arts verwijderde uit drie van die plekken de nog levende larven en adviseerde die op te sturen voor onderzoek. Die pijn nam daarna gelukkig enigszins af. Dat was helaas niet het geval met maag en darmen, ook geïnfecteerd en te grondig aangepakt door de antibiotica. Om niet te blijven modderen met deeloplossingen, werd besloten afgelopen donderdag naar het Havenziekenhuis in Rotterdam, gespecialiseerd in behandeling van tropische ziekten, te gaan.
Daar werden alle functies en organen onderzocht en werd van alles afgenomen voor nader onderzoek. De tijd tussen al die consulten en onderzoeken door bracht ik op bed door. Mettie volstond met de belangrijkste telefoongesprekken en een enkel contact met buren.
Vanaf vandaag gaat het iets beter en zijn we samen naar buiten geweest. Dan staat deze “Afrika-held” te trillen op z’n benen. Maar algeheel herstel zal nog even duren. Verwacht daarom geen bezoek op korte termijn. Heb je zelf zin en behoefte om even te komen, wees dan welkom.
Nee, de kans dat wij uitsluitend (overigens oprechte !) succesverhalen uit Sierra Leone zouden meebrengen is hiermee krachtig de pas afgesneden. Misschien moet dit stukje mini-lijden ons er steeds aan herinneren dat in een land als Sierra Leone dagelijks geleden wordt aan pijn en gebrek. En dat er dús aan onze bewogenheid met mensen daar geen eind mag komen.
Zodra wij opnieuw op reis gaan zullen we weer een vorm zoeken om jullie te blijven informeren. Voor nu een lieve laatste groet !
Aad en Mettie
Wat een bijzonder tweede verblijf in Sierra Leone. Wat een mooie belevenissen en resultaten. Fijn ook die vele vormen van steun en medeleven van thuis. Iedereen van jullie: heel erg bedankt daarvoor ! Dan wil je ook wel weer naar huis, al heeft het afscheid nemen ook z’n prijs. Maar we hopen immers terug te komen…!
Maar ja, soms lopen de dingen nogal anders. In ons bericht van 18 mei schreven we wat terloops dat ik (Aad) last had van 3 steenpuisten - “geen pretje”-, maar dat het verder goed bleef gaan met onze gezondheid. Dat ging anders. In de dagen vóór ons vertrek kwamen er nieuwe “steenpuisten” bij, met name op mijn bovenbenen en achterwerk en moest ik alsnog aan de antibiotica. Op de lange reis naar huis nam de pijn snel toe en er deed zich daarbij ook nog een flinke infectie van maag en darmen gelden. Kortom, gesloopt thuis aangekomen, had ik maar één behoefte: niemand zien, niemand spreken, niets meer doen en onmiddellijk naar bed. Gelukkig was Mettie in goede conditie, kon de belangrijkste dingen doen en ook nog voor mij zorgen. Maar ’t werd daarmee een vreemde thuiskomst en een heel ander Pinksterweekend dan we ons gedacht hadden. Pas op dinsdag was het goed mogelijk om passende hulp van huisarts en specialisten te krijgen. Onderzoek wees toen uit dat we niet met steenpuisten te maken hadden, maar dat er op allerlei plekken van mijn lichaam eitjes van een giftige vlieg waren terecht gekomen en ingekapseld, waaruit zich vervolgens larven ontwikkelden. Via wasgoed aan de lijn zijn de eitjes mogelijk op mijn huid terecht gekomen. En rond zo’n broedplek ontstond dan een pijnlijk gezwel. Een arts verwijderde uit drie van die plekken de nog levende larven en adviseerde die op te sturen voor onderzoek. Die pijn nam daarna gelukkig enigszins af. Dat was helaas niet het geval met maag en darmen, ook geïnfecteerd en te grondig aangepakt door de antibiotica. Om niet te blijven modderen met deeloplossingen, werd besloten afgelopen donderdag naar het Havenziekenhuis in Rotterdam, gespecialiseerd in behandeling van tropische ziekten, te gaan.
Daar werden alle functies en organen onderzocht en werd van alles afgenomen voor nader onderzoek. De tijd tussen al die consulten en onderzoeken door bracht ik op bed door. Mettie volstond met de belangrijkste telefoongesprekken en een enkel contact met buren.
Vanaf vandaag gaat het iets beter en zijn we samen naar buiten geweest. Dan staat deze “Afrika-held” te trillen op z’n benen. Maar algeheel herstel zal nog even duren. Verwacht daarom geen bezoek op korte termijn. Heb je zelf zin en behoefte om even te komen, wees dan welkom.
Nee, de kans dat wij uitsluitend (overigens oprechte !) succesverhalen uit Sierra Leone zouden meebrengen is hiermee krachtig de pas afgesneden. Misschien moet dit stukje mini-lijden ons er steeds aan herinneren dat in een land als Sierra Leone dagelijks geleden wordt aan pijn en gebrek. En dat er dús aan onze bewogenheid met mensen daar geen eind mag komen.
Zodra wij opnieuw op reis gaan zullen we weer een vorm zoeken om jullie te blijven informeren. Voor nu een lieve laatste groet !
Aad en Mettie
-
06 Juni 2009 - 09:30
Bob Van Boven (WoH):
Beste Aad en Mettie,
wel een erg vervelend souveniertje!. Je weet dat deze dingen gebeuren maar meestal is dat 'bij anderen'. In ieder geval goed om in de gaten te houden. Sterkte en snel beterschap!
groet, Bob
-
06 Juni 2009 - 14:22
Cor En Hanneke:
Nou, dat is wel even een ander thuiskomen dan jullie hadden verwacht. Wij zijn inmiddels weer in Fryslân en nemen binnenkort wel even contact op. Een hartelijke groet en veel sterkte toegewenst. -
06 Juni 2009 - 18:26
Neli En Jitze:
Hallo Aad en Mettie,
jij vandaag even voorop Aad, want jij trekt momenteel aan het kortste eind. we hopen dat je gauw weer opknapt. We hadden ons al op terugzien morgen verheugd, maar helaas. Eerst maar beter worden. Sterkte en lieve groeten! -
07 Juni 2009 - 11:09
Anna En Henk:
wat een afschuwelijke geschiedenis en wat een andere thuiskomst dan verwacht. Je bedenkt het niet dat zoiets kan gebeuren. We hopen dat je gauw herstelt en dat we elkaar weer kunnen ontmoeten. Ook jij Mettie veel sterkte, je moet nu veel alleen doen natuurlijk en de zorg voor Aad. We denken veel aan jullie en hopen gauw weer betere berichten te horen! -
07 Juni 2009 - 18:42
CorriedeJeu:
Heel vervelend en zeer pijnlijk deze thuiskomst. Maar.....in het Havenziekenhuis ben je op de goede plaats en zij zullen je zeker van deze vervelende nasleep af kunnen helpen. Heel veel sterkte en beterschap.
Corrie -
08 Juni 2009 - 10:29
Michiel En Anneke:
Net weer in Drachten lazen we jullie mail. Na de onze niets gehoord, vreemd vonden wij. Wat een misere en het kan maar zo, maar herstel duurt langer. Sterkte, beste wensen en we bellen vanuit den Haag, waar we gaan oppassen. -
08 Juni 2009 - 20:05
Francoise G.:
Beterschap Aad. Sterkte Mettie!
Hartelijke groet,
Francoise -
09 Juni 2009 - 20:54
Joukje:
Heel veel beterschap en sterkte allebei, van hein en Joukje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
