(Tòch) Zeer de moeite waard !
Door: Aad en Mettie
Blijf op de hoogte en volg aad en mettie
08 Juni 2011 | Sierra Leone, Jui
Bij dezen het laatste bericht van onze reis uit Sierra Leone. Over een paar dagen nog een aankomstbericht uit Meppel.
Het hield maar niet op met hobbels en kuilen onderweg. Na een boeiend weekend in Bo gingen we voldaan weer naar Jui. Totdat, na 5 km, een forse kortsluiting in de motor voor een flinke explosie met veel rookontwikkeling zorgde. Grote schrik en snel de auto uit. Maar, wat een zegen, achter ons stopte een auto met daarin een automonteur ! De man bood meteen zijn diensten aan en wist het probleem te verhelpen.
Echter, thuis gekomen, ontdekte Mettie een ander vervelend probleem. Ze had flink jeuk op haar lijf en dacht aan meerdere muggenprikken (want er was in het guesthouse geen muskietennet). Bij nadere inspectie bleek echter dat het om een groot aantal beten van bedluizen ging, die zij aan haar kant van het ledikant moet hebben opgelopen. Tja, hygiëne is hier soms twijfelachtig.
Maar zoals genoemd, het weekend was zeer boeiend. Mettie’s cursus voor de kleuterleid(st)ers viel zeer in de smaak en ook de zondagse kerkdienst sloeg goed aan. Bij de kerk zagen we het gemeenschapscentrum in aanbouw, mede dankzij geld uit Nederland. Hoewel het nog afgebouwd moet worden, beginnen de kinderopvang en de cursussen voor oorlogsweduwen wel al in de ruimten die gereed zijn.
Onderweg naar huis staken we nog even in Sumbuya aan bij de Nederlandse kippenfarm in aanbouw. Met de jongeren in ons agrarische project in het naburige Songo is het verbouwen van maïs voor de kippen in gang gezet. Ook zullen 30 jongeren uit Sumbuya gaan deelnemen aan de vakopleidingen waarmee ons project Stepping Stones al zoveel heeft bereikt. Mooi om zo als Nederlanders samen een bijdrage aan de ontwikkeling van kansarmen in dit land te kunnen geven.
Intussen zijn we begonnen met de laatste gesprekken met de bestuurs- en stafleden van het project en met het (weer) afscheid nemen van een groot aantal mensen die als familie voor ons geworden zijn. “God willing” (zo zeg je dat hier) hopen we elkaar in oktober weer te zien. Dan moet men hier eerst nog het zwaarste deel van het regenseizoen doorstaan, waarin een deel van het leven compleet stil ligt. Maar ondertussen groeien de gewassen (zowel letterlijk als figuurlijk) en hopen we over een paar maanden de vreugde van de oogst te mogen meemaken.
Het is thuis bijna niet uit te leggen onder welke omstandigheden we hier echt verkeren. Ook de foto’s kunnen dat niet scherp genoeg weergeven. Maar ook de blijdschap in de ogen van de mensen en onze eigen voldoening zijn nauwelijks goed te beschrijven. Kortom, tóch zeer de moeite waard !
Tot slot opniew een hartelijke groet voor jullie allemaal en to spoedig ziens !
Aad en Mettie
Het hield maar niet op met hobbels en kuilen onderweg. Na een boeiend weekend in Bo gingen we voldaan weer naar Jui. Totdat, na 5 km, een forse kortsluiting in de motor voor een flinke explosie met veel rookontwikkeling zorgde. Grote schrik en snel de auto uit. Maar, wat een zegen, achter ons stopte een auto met daarin een automonteur ! De man bood meteen zijn diensten aan en wist het probleem te verhelpen.
Echter, thuis gekomen, ontdekte Mettie een ander vervelend probleem. Ze had flink jeuk op haar lijf en dacht aan meerdere muggenprikken (want er was in het guesthouse geen muskietennet). Bij nadere inspectie bleek echter dat het om een groot aantal beten van bedluizen ging, die zij aan haar kant van het ledikant moet hebben opgelopen. Tja, hygiëne is hier soms twijfelachtig.
Maar zoals genoemd, het weekend was zeer boeiend. Mettie’s cursus voor de kleuterleid(st)ers viel zeer in de smaak en ook de zondagse kerkdienst sloeg goed aan. Bij de kerk zagen we het gemeenschapscentrum in aanbouw, mede dankzij geld uit Nederland. Hoewel het nog afgebouwd moet worden, beginnen de kinderopvang en de cursussen voor oorlogsweduwen wel al in de ruimten die gereed zijn.
Onderweg naar huis staken we nog even in Sumbuya aan bij de Nederlandse kippenfarm in aanbouw. Met de jongeren in ons agrarische project in het naburige Songo is het verbouwen van maïs voor de kippen in gang gezet. Ook zullen 30 jongeren uit Sumbuya gaan deelnemen aan de vakopleidingen waarmee ons project Stepping Stones al zoveel heeft bereikt. Mooi om zo als Nederlanders samen een bijdrage aan de ontwikkeling van kansarmen in dit land te kunnen geven.
Intussen zijn we begonnen met de laatste gesprekken met de bestuurs- en stafleden van het project en met het (weer) afscheid nemen van een groot aantal mensen die als familie voor ons geworden zijn. “God willing” (zo zeg je dat hier) hopen we elkaar in oktober weer te zien. Dan moet men hier eerst nog het zwaarste deel van het regenseizoen doorstaan, waarin een deel van het leven compleet stil ligt. Maar ondertussen groeien de gewassen (zowel letterlijk als figuurlijk) en hopen we over een paar maanden de vreugde van de oogst te mogen meemaken.
Het is thuis bijna niet uit te leggen onder welke omstandigheden we hier echt verkeren. Ook de foto’s kunnen dat niet scherp genoeg weergeven. Maar ook de blijdschap in de ogen van de mensen en onze eigen voldoening zijn nauwelijks goed te beschrijven. Kortom, tóch zeer de moeite waard !
Tot slot opniew een hartelijke groet voor jullie allemaal en to spoedig ziens !
Aad en Mettie
-
08 Juni 2011 - 09:46
Kees En Lucy:
Wat zijn jullie mooi "vergroeid" met dit stukje Afrikaans leven....
Alweer afscheid nemen, sterkte hiermee en bovenal een goede thuisreis naar Meppel!!
liefs met een groet -
08 Juni 2011 - 09:54
Renny:
Zeer dankbaar werk wat jullie doen, onder barre omstandigheden!!!
Voor nu een goede afronding en goede reis terug gewenst!
Liefs van Renny
-
08 Juni 2011 - 11:33
Joukje:
Hoi Aad en Mettie,
Wij hebben al jullie belevenissen gevolgd, we vinden het altijd weer mooi en spannend om te lezen hoe het jullie daar vergaat. Een fijne terug reis gewenst en sterkte bij het afscheid nemen.
Groeten Hein en Joukje -
08 Juni 2011 - 14:15
Harry & Ina:
Lieve mensen, we hadden in onze vorige reactie al een goede thuisreis gewenst en dat houden we vol met alle onzekerheden, die in SR maar zo weer een hele uitdaging vormen voor jullie. Dank voor de spannende belevenissen die jullie met ons delen en "God bless"' horen we voor het op reis gaan van onze 'engelse' dochter. Dat wensen we ook voor jullie. -
08 Juni 2011 - 19:04
Janny Geertsma:
Een zijn met de bevolking, blijdschap zien in de ogen van de ander, erzelf door gezegend te worden in het werk wat je voor de ander doet. Geweldig dat we dit weer middels de verslagen met jullie mochten delen. Een heel goed afscheid en een fijne reis terug.
God zegene jullie,
liefs,
Janny G -
09 Juni 2011 - 17:16
Anna En Henk:
alvast een goede thuisreis gewenst! Het afscheid zal weer veel harten roeren. liefs.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
