Met plezier en voldoening

Lieve allemaal,

Ons Afrikaanse leven is weer in volle gang. Hoewel we iets meer comfort hebben dan de mensen vlak om ons heen hier op de campus, delen we toch echt in hun levensstijl. Zo zuinig mogelijk doen met het water uit de bron (publiek leidingwater is hier niet). Zaken waarvoor elektra nodig is bewaren voor de paar uurtjes tussen 7.00 en 10.00 uur ’s avonds. Soms hebben we geluk en gaat de voorziening nog iets langer door. Vroeg naar bed en ook vroeg weer uit de veren, o.a. op tijd voor de vrouw die met een broodmand op haar hoofd aan de deur komt. Daarnaast tijd nemen voor de dingen, want niets gebeurt hier op het afgesproken moment en alles duurt ook langer. Hoewel dat ons nooit eigen zal worden, wennen we er wel weer aan; het is niet anders. Verder de schaduw opzoeken, flink drinken en je energie spreiden.
De afgelopen twee weken hadden weer alles in zich waarvoor we hier zijn en wat er te beleven valt. Na de eerste zondag naar de kerk van Kai, gingen we de week daarop maar weer eens naar de Peace Baptist Church, waar we al eerder regelmatig kwamen. Deze zondag zou het nieuwe liedboek dat Mettie vorig jaar heeft samengesteld klaar zijn en officieel gepresenteerd worden. Daarom ook had men Aad gevraagd om te preken. Maar de drukker ontdekte net te laat dat de pagina’s nog netjes gelijk gesneden moesten worden. Dus dat wordt een weekje (of wat) later. De preek moest maar wel gewoon doorgaan.
Zowel de Amputees als de straatjongeren-in-training waren zeer enthousiast om ons weer te zien. Enkele jongeren, die van onze komst gehoord hadden, konden bijna niet wachten en stonden al na twee dagen bij ons aan de deur met een ananas. Een paar dagen later volgde nog een groepje met een zak mango’s.
Bij de bedrijfjes waarmee de Amputees vorig jaar met onze hulp begonnen zijn is het niet altijd gemakkelijk gegaan. Ziekte en andere tegenslagen komen bij hen harder aan dan in ons bestaan met allerlei voorzieningen. Ook heeft de prijsstijging van dagelijks voedsel hier meer invloed dan bij ons. Toch houden de meesten het goed vol en bedenken zij zelfs aanvullende mogelijkheden door een andere aanpak van hun handel, of door op andere artikelen over te gaan. In de komende weken overleggen we met deze groep van 30 gezinnen over de volgende stap in onze ondersteuning. Met de jongeren in de vakopleidingen gaat het heel goed. We hebben nu, na enkele tegenvallers, 3 stevige instellingen waar de ca. 200 jongeren een opleiding volgen in: timmeren, metselen, naaien en kleermaken, stofbewerking, catering, elektrotechniek, het kappersvak, of computerkunde. We hebben intussen elk van die plekken bezocht en er mooie resultaten kunnen zien. Ontroerend zijn de woorden van waardering die we van alle kanten krijgen voor ons initiatief, dat voor velen een geweldige verandering in hun leven heeft gebracht.
Ondertussen zijn ook onze lessen aan de hogeschool over “Principes en Praktijk van Goede Hulpverlening” begonnen. We hebben een mooie gemotiveerde groep studenten die er echt op gericht zijn om zich in te zetten voor de wederopbouw van hun land en voor het welzijn van de mensen.
Heel bijzonder was dat we in de afgelopen week Henk van Vliet uit Nederland hier op bezoek hadden. Het familiefonds dat hij beheert draagt via Wings of Hope stevig bij aan ons project en hij wilde graag de gelegenheid gebruiken om daarvan met eigen ogen ook iets te zien.
Een heel bijzondere dag beleefden we in Bureh Town, waar we met een bootbouwproject willen starten. Mettie schrijft daarover een afzonderlijk mooi belevingsverhaal.

Dat niet alles gladjes verloopt en er een beroep gedaan wordt op ons aanpassingsvermogen, beleefden we vandaag. We bezochten een hulporganisatie waarmee we samenwerken in Freetown. De goede 4-wheel drive van de man die ons zou rijden was helaas niet beschikbaar; dus dat werd een oude, krakkemikkige Peugeot. Op vrijdag met extra verkeersdrukte door Freetown rijden is bijna niet te doen. Daarom besloot de chauffeur voor de terugweg de ruige route over de heuvels buitenom te nemen. Halverwege echter liet de auto het totaal afweten en stonden we daar, bij 35 graden, met een lading boodschappen en weinig schaduw op een oplossing te wachten. De meeste passerende auto’s gingen de (voor ons) verkeerde kant op. Eindelijk kwam er één die ons kon meenemen naar het kruispunt onderaan en daar was gelukkig wel weer een taxi met net genoeg ruimte voor ons en onze spullen om ons thuis te brengen. Dat was dan wel weer even genoeg. En dan te bedenken dat dit voor ons een uitzonderlijke ervaring is, maar dat die voor de mensen hier met regelmaat voorkomen. Want het “wagenpark” is hier van een twijfelachtige kwaliteit, er is geen ANWB, de telefoon heeft vaak geen bereik en onderdelen zijn maar beperkt beschikbaar.

Toch, dit alles bij elkaar en met de vermelding dat we goed gezond en fit zijn, maakt dat we
veel plezier en voldoening beleven. Natuurlijk was het vreemd om (dit jaar wéér) Mettie’s verjaardag niet thuis en met velen van jullie te vieren, maar de vele lieve berichten en het lied “Happy Birthday” uit de mond van 400 schoolkinderen maakten veel goed.


Lieve groeten en alle goeds voor elk van jullie van
Aad en Mettie