Tegenslag en “oogstfeest”
Door: Aad en Mettie
Blijf op de hoogte en volg aad en mettie
16 Mei 2011 | Sierra Leone, Jui
Vandaag, al snel na ons eerste bericht, willen we jullie laten delen in hoe het hier soms ook gaat.
We hadden dat bericht, met de melding dat er nu vrijwel elke avond stroom is, nog maar net verzonden, of daar diende de eerste flinke tegenslag zich aan. Zodat we maar weer weten dat we in Afrika zijn, waar niets, maar dan ook niets berekenbaar is. Even wat uitleg. We hebben hier òf stroom van de overheid, òf d.m.v. een generator. Zaterdagavond hadden we de generator aan gehad. Toen we die bij het naar bed gaan wilden uitschakelen, explodeerde er een lamp en vielen de andere spontaan uit. Bij het licht van zaklantaarns douchen en naar bed gaan is niet ongewoon, dus eerst leek er nog weinig aan de hand. Morgen maar verder zien. De volgende dag bleek de schade pas echt. Alle lichtpunten in het huis waren verstoord, alleen twee stopcontacten werkten nog. Maar daar is natuurlijk op zondagavond geen oplossing voor te vinden. We zijn tenslotte niet in Nederland met z´n weekend noodnummers van het energiebedrijf. De ventilator was de dag ervoor al doorgebrand en ook de oplader van onze mobiel liet het volledig afweten. Dus daar zaten we in de snoeihete kamer bij schamel zaklamplicht te hopen op betere tijden. Ondertussen zweet Mettie werkelijk als en lekkende kraan. En alsof de enerverende dag dan nog niet genoeg is, kruipt er plotseling een enorme spin (doorsnee 12 cm.) bijna over Mettie’s hand als ze de deurknop pakt.
Zó kan het hier ineens totaal omslaan. En dát is het dan ook wat zoveel energie en aanpassing vraagt.
Gelukkig leiden wij ook elektriciens op, onder aansturing van Mattia, de vaste monteur van de hogeschool. En laten die nu juist vandaag langs willen komen om, na afsluiting van hun training, hun pakket gereedschap op te halen. Dus als geroepen. Met een heel team hebben ze vanmorgen het complete elektrische systeem van ons huisje doorgemeten en, waar nodig, gerepareerd. Na die klus hebben we onder de boom voor ons huis een soort klein “oogstfeest” gevierd. Ieder kreeg een nieuwe set gereedschap, een felicitatie en een zegen mee bij het begin van een nieuwe toekomst. Achttien voormalige straatjongeren zonder uitzicht kunnen nu een start maken met een menswaardig en zinvol bestaan. En zó hebben we hier nog tientallen anderen die zich op andere functies voorbereiden.
In ons huis staat sinds een paar dagen een ander bewijs van zinvolle steun. In de poliogroep hebben een paar deelnemers met onze steun een kleine smederij opgezet. Ze maken er van afvalmetaal o.a. mooie vuilnisemmers. Behalve nuttige voorwerpen, leveren ze daarmee ook nog eens een belangrijke ecologische bijdrage aan dit land waarin je omkomt in de bergen afval langs de weg en rond de huizen.
Vandaag heeft Mettie ook een begin gemaakt met het uitdelen van de kleding die familie en vrienden ons hadden meegegeven. Steeds weer kleine feestjes voor de dankbare ontvangers, weduwen of moeders van een groot gezin.
Niets hier lijkt op Meppel en op ons leven daar. Het werk hier is heel mooi en zinvol, maar tegelijk bij tijden behoorlijk zwaar. Maar we hebben elkaar en de steun van jullie, in familie, vriendenkring , kerk en Wings of Hope. En, niet te vergeten, van ons geloof in God die er is, “every step of the road”.
Een hartelijke groet van Aad en Mettie
We hadden dat bericht, met de melding dat er nu vrijwel elke avond stroom is, nog maar net verzonden, of daar diende de eerste flinke tegenslag zich aan. Zodat we maar weer weten dat we in Afrika zijn, waar niets, maar dan ook niets berekenbaar is. Even wat uitleg. We hebben hier òf stroom van de overheid, òf d.m.v. een generator. Zaterdagavond hadden we de generator aan gehad. Toen we die bij het naar bed gaan wilden uitschakelen, explodeerde er een lamp en vielen de andere spontaan uit. Bij het licht van zaklantaarns douchen en naar bed gaan is niet ongewoon, dus eerst leek er nog weinig aan de hand. Morgen maar verder zien. De volgende dag bleek de schade pas echt. Alle lichtpunten in het huis waren verstoord, alleen twee stopcontacten werkten nog. Maar daar is natuurlijk op zondagavond geen oplossing voor te vinden. We zijn tenslotte niet in Nederland met z´n weekend noodnummers van het energiebedrijf. De ventilator was de dag ervoor al doorgebrand en ook de oplader van onze mobiel liet het volledig afweten. Dus daar zaten we in de snoeihete kamer bij schamel zaklamplicht te hopen op betere tijden. Ondertussen zweet Mettie werkelijk als en lekkende kraan. En alsof de enerverende dag dan nog niet genoeg is, kruipt er plotseling een enorme spin (doorsnee 12 cm.) bijna over Mettie’s hand als ze de deurknop pakt.
Zó kan het hier ineens totaal omslaan. En dát is het dan ook wat zoveel energie en aanpassing vraagt.
Gelukkig leiden wij ook elektriciens op, onder aansturing van Mattia, de vaste monteur van de hogeschool. En laten die nu juist vandaag langs willen komen om, na afsluiting van hun training, hun pakket gereedschap op te halen. Dus als geroepen. Met een heel team hebben ze vanmorgen het complete elektrische systeem van ons huisje doorgemeten en, waar nodig, gerepareerd. Na die klus hebben we onder de boom voor ons huis een soort klein “oogstfeest” gevierd. Ieder kreeg een nieuwe set gereedschap, een felicitatie en een zegen mee bij het begin van een nieuwe toekomst. Achttien voormalige straatjongeren zonder uitzicht kunnen nu een start maken met een menswaardig en zinvol bestaan. En zó hebben we hier nog tientallen anderen die zich op andere functies voorbereiden.
In ons huis staat sinds een paar dagen een ander bewijs van zinvolle steun. In de poliogroep hebben een paar deelnemers met onze steun een kleine smederij opgezet. Ze maken er van afvalmetaal o.a. mooie vuilnisemmers. Behalve nuttige voorwerpen, leveren ze daarmee ook nog eens een belangrijke ecologische bijdrage aan dit land waarin je omkomt in de bergen afval langs de weg en rond de huizen.
Vandaag heeft Mettie ook een begin gemaakt met het uitdelen van de kleding die familie en vrienden ons hadden meegegeven. Steeds weer kleine feestjes voor de dankbare ontvangers, weduwen of moeders van een groot gezin.
Niets hier lijkt op Meppel en op ons leven daar. Het werk hier is heel mooi en zinvol, maar tegelijk bij tijden behoorlijk zwaar. Maar we hebben elkaar en de steun van jullie, in familie, vriendenkring , kerk en Wings of Hope. En, niet te vergeten, van ons geloof in God die er is, “every step of the road”.
Een hartelijke groet van Aad en Mettie
-
17 Mei 2011 - 05:17
Kees En Lucy:
oh Mettie, een spin! en wel 12 cm groot...ik "hoor" je gillen!!!
maar, wat fijn om te lezen dat ondanks de soms trage ontwikkeling en óók zulke mooie resultaten tot stand komen...!
we wensen jullie dan ook alle goeds voor de komende weken.
liefs met een groet. -
17 Mei 2011 - 06:49
Tjimmie:
Wat een zinderende ontberingen in die hitte zeg, en dan die griezelspin, daarover had ik vroeger van die angstige dromen. Wat een geluk dat het electroteam net langs kwam, dan ervaar je echt de vruchten van jullie werk. Mooi om telkens weer te lezen wat er allemaal gebeurt en wortel schiet. Liefs en groet, ook aan Emilie, mooie om daar zo samen te zijn.
-
17 Mei 2011 - 09:31
Harry En Willy:
Ik zie dat het 49 graden is bij jullie. Geen wonder dat je zo zweet.
Wat een ontberingen vergeleken met het leven in Meppel. Maar je weet wel waar je het voor doet, en het levert resultaat op. Succes verder. -
17 Mei 2011 - 09:59
Jan En Nolleke:
O o, wat een verhaal.....die spin!!....en de schrik dat er geen stroom meer was.....zelfs de oplader van de mob. die het liet afweten. Ik weet nu uit ervaring, dat je graag die mob.opgeladen en wel in je zak wilt hebben. Maar dan die bijeenkomst onder die boom.....ècht ontroerend vond ik dat. Prachtig werk....maar jullie moeten er veel voor over hebben. In gebed en gedachten zijn we bij jullie. Pas goed op jezelf met die hitte.....oei Mettie!! Sterkte hoor, liefs ons -
17 Mei 2011 - 17:35
Harry & Ina:
Poeh, om jaloers te worden Mettie zo'n mooie spin..... Maar wat 'n beproevingen zeg voor westeuropese burgers in 'n warm land. En zo beeldend beschreven, nou volgens ons zitten jullie na deze ervaringen nergens meer mee! Maar toch ook heel mooie momenten met jongeren die hun leven oppakken. Heel veel courage wensen wij voor de resterende tijd in SL en lieve groet, -
18 Mei 2011 - 11:05
Anna En Henk:
jeetje, wat beleven jullie wat. Het leest als een spannend jongens- (of zo je wilt: meisjes-)boek! Maar niets of niemand krijgt jullie klein, lieve doorzetters. Met niet aflatende bewondering volgen we jullie.
liefs. -
23 Mei 2011 - 16:40
Janny Geertsma:
Wat een belevingen alweer in een zo'n korte tijd.
Mettie je kan beter een spin in het web zijn, wat werkzaamheden betreft dan op die manier een spin tegen te komen. Wees maar voorzichtig.
Wat recycling betreft, daar kunnen wij nog wel wat van leren. Welvaart kan vernietigend werken dat zien we hier in ons land wel.
Heel veel succes en God's zegen.
Liefs,
Janny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
